นกปริศนา

ฉันลืมตาขึ้นมาอยู่ในภาพดำ ใต้ร่มไม้

ท่ามกลาง ผู้คนที่ล้วนต่างเข้ามา

ครอบงำความคิดของฉัน

แต่แสงไฟในยามสนธยา

ฉายมา นำทางให้ฉัน

ได้ออก ทะยาน บินลอยสูงขึ้นไป

ให้ไกลตามปรารถนา

เพราะฉันไม่เคยจะหวาดกลัว

ข้างบนท้องฟ้าที่ไม่มีใครรู้

และฉันไม่สนว่าใครจะว่ายังไง

เพราะพรุ่งนี้นั้นยังเป็นปริศนา

ที่ใจของฉันต้องการจะออกตามหา

ไม่เคย เสียใจแม้อาจไม่ได้กลับมา

วันเวลา

ผ่านมาเนิ่นนาน

คนมากมาย

ถูกบงการ

ให้เดินไป

ตามหนทาง

ที่เขาไม่ได้ต้องการ

วันเวลา ผ่านล่วงเลยพ้นมา

เนิ่นนาน ฉันจะไม่ ยอมถูก

บงการ ให้ต้อง เดินไปตาม

หนทาง ที่ฉันไม่ได้ต้องการ

เพราะฉันไม่เคยจะหวาดกลัว

ข้างบนท้องฟ้าที่ไม่มีใครรู้

และฉันไม่สนว่าใครจะว่ายังไง

เพราะพรุ่งนี้นั้นยังเป็นปริศนา

ที่ใจของฉันต้องการจะออกตามหา

ไม่เคย เสียใจแม้อาจไม่ได้กลับมา

เพราะฉันไม่เคยจะหวาดกลัว

ข้างบนท้องฟ้าที่ไม่มีใครรู้

และฉันไม่สนว่าใครจะว่ายังไง

เพราะพรุ่งนี้นั้นยังเป็นปริศนา

ที่ใจของฉันต้องการจะออกตามหา

ไม่เคย เสียใจแม้อาจไม่ได้กลับมา

เพราะฉันไม่เคยจะหวาดกลัว

ข้างบนท้องฟ้าที่ไม่มีใครรู้

และฉันไม่สนว่าใครจะว่ายังไง

เพราะพรุ่งนี้นั้นยังเป็นปริศนา

ที่ใจของฉันต้องการจะออกตามหา

ไม่เคย เสียใจแม้อาจไม่ได้กลับมา