Avaz, What do you Think?

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته زورق به گل نشسته‌ای‌ست زندگی

در این خراب ریخته که رنگ عافیت ازو گریخته

به بن رسیده راه بسته ای ست زندگی

چه سهمناک بود سیل حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب درکبود درههای آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه تو را

که با هزار سال بارش شبانه روز هم

دل تو وا نمی شود

چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود

 چه دارها که از تو گذشت سربلند

 زهی سکوه فامت بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه شکسته ای ست

که سرو راست هم در او شکسته می نمایدت

چنان نشسته کوه درکمین درههای این غروب تنگ

که راه بسته می‌نمایدت

زمان بی کرانه را

تو با شمار گام عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ درد و رنج

به سان رود

که در نشیب دره سر به سنگ می زند

رونده باش

امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش