Na tej ziemi się chowałam
Tamte pola wiatrów pełne
Tam był ten, co go kochałam
Tam też moje ciało zwiędłe
Tam też rośnie gaj zielony
W nim najdzikszy potok płynie
Tam na skale jest wyryte
Przenajświętsze boskie imię
Choć spłynęła krwią kraina
Choć mych braci wzięła wojna
Lud mój przetrwa tysiąclecia
Moja dusza jest spokojna
Matka Ziemia nas utuli
Weźmie nasze liche ciała
W zamian da krainie króli
By przetrwała ojców wiara
Tutaj noc jest najpiękniejsza
Księżyc gwiazdom usługuje
Słońce świeci tu najjaśniej
Tu najlepszy plon kiełkuje
Został po mnie duch i pamięć
Znak grobowy w bukowinie
Przy najstarszym drzewie w gaju
Tam gdzie potok rwący płynie
