Τα Αναμνηστικά

Πάει καιρός που τα φοβόμουνα

τα αναμνηστικά -

κι αν με καταδυνάστευαν,

τώρα τα καταδυναστεύω

Γυμνές φωτογραφίες

και πρόστυχα μηνύματα

η μυστική μου ζωή

είναι ο θεός που εγώ πιστεύω.

Την έχω και τη μπλούζα της ακόμα,

πίσω απ' το κρεβάτι μου, κρυμμένη,

και τη θυμάμαι να τη βγάζει αγχωμένη

την τελευταία φορά που έγινε το σκηνικό εδώ.

Κι εσύ, μικρή, που είχες πει

πως ήμουν ο σωτήρας σου

που θ' αγαπάς για πάντα,

έχεις χαθεί,

μα απ' τις πομφόλυγες καλύτερη η σιωπή

και σίγουρα καλύτερα που οι Κόρε. Ύδρο. τέλειωσαν εκεί

και παραπαίει η νέα μπάντα.

Πάει καιρός που μας ταράζανε

τα αναμνηστικά,

τώρα κοιμούνται φρόνιμα

σε μέρη μυστικά.

Καρδιά μες στη ντουλάπα μου

λέει Να με θυμάσαι, σ' αγαπώ,

κι έτσι ποτέ δε σε ξέχασα

κι όταν μεγαλώσεις θα σ' το πω.

Κρατάω και τα γράμματά του ακόμα

δεν ξέρω ποιος είναι πια,

μα σκέφτομαι καμιά φορά

πως η ζωή μου φτιάχτηκε από κείμενα,

κι είναι αλήθεια πως είναι τα πιο σκληρά

τα ερασιτεχνικά και τα νεανικά.