La Martina

Con soa cita cassiëtta E con so cit fagòt Carlòta, già grandëtta, A chita so ciabòt. Pòvra, pòvra Carlòta, A va cantand për strà: Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità. Mostrand soa bestiolin-a Da Susa a Bussolin Carlòta s'ancamin-a Bel bel an vers Turin. Pòvra, pòvra Carlòta, Turin a lo vëdrà: Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità. A pen-a su la pòrta Tut brusch un Preposè Soa bestia, ò viva ò mòrta, Veul vëdla a nòm dël Rè. Pòvra, pòvra Carlòta, Ël dàssi a va pagà: Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità. A va'n piassa Carlin-a, A va da San Tomà; Là's parla d'ghigliotin-a E sì d'mësse parà. Pòvra, pòvra Carlòta, Pià d'mes da sbiri e frà: Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità. Voltand a la man drita A va tut giù, tut giù; As treuva dai Gesuita, E a vëd un bel monsù. Pòvra, pòvra Carlòta, As sent manché 'l fià: Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità. Bon com na pasta fròla Carlòta, a dis col Sgnor, Fa vëdde toa bestiòla; E chila: - Tròp onor! Pòvra, pòvra Carlòta, Dov'ela capità? Un sòld për soa marmòta, Un sòld për carità.