Zeynep Beni Bekle

Geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman, Benim şiir kitaplarından sızan aydınlık, Elinde uyuyakaldığın heyecanlı roman, Panjurların çarpıldığı lodos geceleri, Rüzgârın değil, benim pencerendeki ıslık. Akşam koridordaki ayak sesleri, Yanlış çaldığını zannettiğin telefon, Zeynep beni bekle mutlaka geleceğim, Hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son. Gece ağaçlarına yağmur çiseliyorum, Cam tozu, su beyazı, Yalnızlığını mutlaka değiştireceğim, Bir yaprak halinde süzülüp saçlarına, Eski teşrinlerden, kederli kırmızı. Akşam koridordaki ayak sesleri, Yanlış çaldığını zannettiğin telefon, Zeynep beni bekle mutlaka geleceğim, Hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son.