Meynar

یه مِینار کهنه به سَر کِرد و رفت

تمام جهان رو خبر کرد و رفت

مو شعرام همه شعر نو بید و او

دل آمخته‌ی یک غزل کرد و رفت

نفس میکشُم توی جغرافیات

تو حوایی و ما همه آدمات

جنوبم تویی شروه و ماتمی

قشنگی عزیزی تو جونم فدات

تو جاشوی بی لنج و بی قایقی

تو گرگور داری بجای چیشات

مو غرقم ٫ مو اهلم ٫ مو شوریدتُم

تو دریای و آدما ماهیات

تو مینارتو پهن کن ری زمین

بذار ما تا همه غرق شیم تو همین

شلال دوتا گیس موج آفرین

تا دریا بشی تو سی ما همچنین

تو دریا بشی یا بشی مث رود

تو رودم بشی با دلُم همنشین

جنوبم جنوبم جنوبم جنوب

تو رودم تو رودم تو رودم تو رود

جنوبم جنوبم جنوبم جنوب

تو رودم تو رودم تو رودم تو رود