Nakarat
Yak sigaranı geceye
Döndür o dumanı bırak
Bu şehir sana zindan olur
Girdap!
Defkhan (Verse)
Soğukta buz tutar nefes keser yeter mi sandın felsefen?
Sen terse gel de gör sıkarlar enseden
Dünya sakat bi dengede insan yutar bu metropoller
Hep umutla koştuk ama son dakkada yendi goller
Depresyona bi son ver, yaşadığın yeter bi ton dert
Nefes almazsan ölürsün dostum intikamı boşver
Varsın karanlık olsun güneş gözlüğünle poz ver
Çünkü kimse seni alkışlamaz öldüğünde son kez
Hadi Sar yine sahnenin en başına
Düştüm ateş vurur her yanıma
İnersem duman gibi gözlerine
Yaz beni aklının enkazına
Kuruduğu yerden yeşerir umut
Zehir olsa da hayat nefesini tut
Biliyosun bir gün hesap sorulur
Yaşadığın dünyanın bedeli budur!
Allame (Verse)
Sessiz ve sakin huzursuz bir akşam
Aynalar çatık kaşlı bakma yüzün ekşir
Hissedemem kalbimin muhteviyatı taştan
Bana sev deme o cümle kaldı kadim zamanlardan
Sakın Sanma kolay seçmek zoru
Sokaklar içenle, binalar içerleyenlerle dolu!
Mezarlar çiçekle, rızalar nefrete gömülür
İsimler illete, cisimler toprağa dönüşür
Kendinden nefret etmek için arama sebep
Ruhu var gibi yürüyen ceset
Hesap sormak için dost olur ömür
Meleklerle anlaşmanı git fesh et
Küçük hesaplara kaldı meselen
Şişelerde aradın ölüm huzur
Kötü düşüncelerin eder esir
Seni kapatır hapishanelere
