Kandirma Kendini

Yanlızlığın doldururken içimi Izliyorum yavaşça gidişini Görüyorum rüyanın bitişini Karanlığın içine usulca sinişini Günler, haftalar, aylar geçiyor Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor Bir el var sanki, beni yavaşça boğuyor Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor Sen aslında sen, sen değilsin Sendeki ben de ben değilim Bir sen var bende senden farklı Bir ben var sende benden ayrı Kabul et artık o da tıpkı senin gibi Sürdürüyor insan denen neslini Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor Arar, sorar belki bulursun Bulunca elbet durulursun En sonunda gururuna kapılıp gider Kaybolursun Belki de hislerim oldu bir saplantı Yavaşça öldüren bir bulantı Acılarla dolu pis bir kalıntı Bitmez oldu lanet olası bu takıntı Günler, haftalar, aylar geçiyor Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor Bir el var sanki, beni yavaşça boğuyor Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor Sen aslında sen, sen değilsin Sendeki ben de ben değilim Bir sen var bende senden farklı Bir ben var sende benden ayrı Kabul et artık o da tıpkı senin gibi Sürdürüyor insan denen neslini Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor Arar, sorar belki bulursun Bulunca elbet durulursun En sonunda gururuna kapılıp gider Kaybolursun Kandırma kendini Kandırma kendini Arar, sorar belki bulursun Bulunca elbet durulursun En sonunda gururuna kapılıp gider Kaybolursun Kandırma kendini Kabul et artık o da tıpkı senin gibi Sürdürüyor insan denen neslini Kandırma kendini Sen aslında sen, sen değilsin Sendeki ben de ben değilim Bir sen var bende senden farklı Bir ben var sende benden ayrı Kabul et artık o da tıpkı senin gibi Sürdürüyor insan denen neslini Kırıyor, vuruyor, yıkıyor, döküyor Söküyor, alıyor, kaçıyor, gidiyor