Ο χρόνος γλιστράει
Δεν έχει ράγες
Δεν έχει ρόδες
Δεν έχει σύρμα
Ήσυχα κυλάει στο υγρό μιας μήτρας
Ο χρόνος πονάει
Δεν έχει σάρκα
Δεν έχει δόντια
Ούτε και μνήμα
Άταφο τον κλαίνε στη στροφή της ιστορίας
Ο χρόνος μεθάει
Δεν έχει στόμα
Δεν έχει μείνει
Καμιά του μνήμη
Ουρλιάζει και γελά με τα παιδιά της γαλαρίας
Ο χρόνος πονάει
Δεν έχει σάρκα
Δεν έχει δόντια
Ούτε και μνήμα
Άταφο τον κλαίνε στη στροφή της ιστορίας
Ένα..., δύο..., τρία
Γεννιούνται δευτερόλεπτα
Ένα..., δύο..., τρία
Γεννιούνται αιωνιότητες
Ένα..., δύο..., τρία
Γεννιούνται οι στιγμές που αιωρούνται
Ένα..., δύο..., τρία
Γεννιούνται οι στιγμές
Όταν θα φτάσει η καταιγίδα
Θα 'ναι το τέλος; Ή θα 'ναι αρχή
Για έναν παράδεισο φτηνό μια βολική πατρίδα
Θα 'ναι αιώνας; Ή μία στιγμή
Όταν θα φτάσει η καταιγίδα
Θα 'ναι το τέλος; Ή θα 'ναι αρχή
Για ό,τι στις φλέβες πέθανε
Μια τέλεια φυσαλίδα
