Gole Sepid

یک شاخه گُل من در کاشانه دارم دائم به بَرَش، حال پروانه دارم پیراهن او، چون نوعروسان سپید بویش همه شب، چون نسیم صبح عید هر گوشه نشانه، از عارف و عامی دیدم از جور زمانه، افتاده به دامی دیدم آری این چشمان زیباپسند من آری این چشمان زیباپسند من هر دم ز گیسویی سازد کمند من رنگ سپیدِ آن زیبا گل لطف و صفایی دیگر دارد از همه رنگی در چَشم من زیب و جلایی بهتر دارد هر گوشه نشانه، از عارف و عامی دیدم از جور زمانه، افتاده به دامی دیدم ز جهان شما ای اهل جهان شده قسمت من چَشمی نگران که اگر ز وفا یارم ز در آید هجرم به سر آید آشفته نَهَم چون سر بر شانه او در حلقه آن گیسوی دیوانه او گل را بر زلفِ او زیور سازم زیبِ آن نازنین دلبر سازم گل را بر زلفِ او زیور سازم زیبِ آن نازنین دلبر سازم رنگ سپیدِ آن زیبا گل لطف و صفایی دیگر دارد از همه رنگی در چَشم من زیب و جلایی بهتر دارد هر گوشه نشانه، از عارف و عامی دیدم از جور زمانه، افتاده به دامی دیدم هر گوشه نشانه، از عارف و عامی دیدم از جور زمانه، افتاده به دامی دیدم