D'historie van Steentje

Ik hadde nen vriend in Noord-Canada 'k zeg nen vriend, 't was een broere, een vader In 't land van d' indianen, Alberta Roger Vandersteene was daar pater Kinders zit stille en hort naar mijn lied 'k vertel u d' historie van Steentje Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet Zelfs nie kloek van posteure, 't was een kleintje Maar ie had in zijn herte een groot gedacht 'k ga d' indianen van Jezus leren Maar dat was boven Steentje zijn macht Geen één die zich wilde bekeren Daar stond zijn barrakke bie de rivier En ie moeste vissen en jagen En barre winters zonder eten of vier Ie schreef in zijn brief 'k mag nie klagen' Ie smoorde zijn pupe en luisterde goed Naar oeroude indianeverhalen Van de grote geest die 't al leven doet En van de dood die ons komt halen De rivier is ne levenslangen tocht En iederen kronkel doet groeien Makt da'j gereed zijt bie de latsten bocht Om de grote zee op te roeien En ze gingen op jacht, anders ga je daar dood Voor dagen met honden en sleden Want 't vel van den beer is warm en groot En zijn vet en zijn vlees goed om 't eten Ie schreef op hulder tale woord voor woord En al hulder wondre gedachten Van bergen en bossen had ie toeren g'hoord En den hemel die we meugen verwachten En Steentje wierd opperhoofd Krie-indiaan 'Aimo Weno' met de geest kost ie spreken Ie had ook den totem voor zijn tente staan Want dat is daar 't heilige teken Van de Buffalokopheuvels tot in Wabasca Met de kariboebergen in de verte En rond 't grote meer van Athabasca Noemden z'hem kleine man met 't groot herte Maar nu is't ie weg voor zijn latsten tocht Met zijn kano de zee opgevaren Ie was gereed bie de latsten bocht Ie zei: Je moe mie hier begraven 'k vertel het mijn kinders met mijn simpel lied D' historie van Roger Vandersteene Ie had vrouwe noch kinders en geld ook al niet Ie is dood bie d' indianen, heel allene