Dokhtar

من باورامو تو خودم کُشتم وقتی که تنهایی یه باور شد فریاد زدم دنیا بدونه که این بچه خوشحاله که دختر شد با آرزوهام زندگی کردم من دیگه حسرتامو یادم نیست فریاد زدم دنیا بدونه که حوّا شدن گناهِ آدم نیست تمامِ دنیا مثلِ وطن بود اگه جهان تو دستایِ زن بود برایِ دنیا چه جایی بهتر از آغوشِ گرمِ یک مادر ترانه یِ من ، عشق و آزادی ترانه یِ من اعتبارم بود همجنسِ امیدم و آرامش زن بودنِ من افتخارم بود دنیا رو از چشمم ببینید تا بلکه جهان یک جایِ بهتر شد من خالقِ این آرزوهامم این بچه خوشحاله که دختر شد تمام دنیا مثلِ وطن بود اگه جهان تو دستایِ زن بود برایِ دنیا چه جایی بهتر از آغوشِ گرمِ یک مادر برایِ دنیا چه جایی بهتر از آغوشِ گرمِ یک مادر