Hij had iets vreemd
Iets ongrijpbaar licht, ietwat ontheemd
Al eeuwen onderweg leek hij, liep voorbij,
Deed mij denken aan
De jongen die,
Ooit diep in mij,
In rook is opgegaan.
Dus liep ik mee,
We raakten aan de praat wij twee
En ik sprak hem over dingen die,
Over mensen wie,
In dagen van weleer,
En eerst bleef hij stil
Toen zei hij zacht
"Alleen liefde telt,
Liefde zonder meer."
En dus liep ik mee,
We raakten aan de praat wij twee
En ik sprak hem over dingen die,
Over mensen wie,
In dagen van weleer,
Eerst bleef hij stil
En toen zei hij zacht
"Alleen liefde telt,
Liefde zonder meer."
