To Bashio

باتو دلم دریا نه اقیانوس میخواد ماه و درخت و کلبه و فانوس میخواد بارون ریزو بیشه های خیس باشه تو باشیو آرامشی که نیست باشه خسته م ازاین دریای سنگ و چوب و سیمان خسته م ازاین تنهایی پُر رنگ تهران حال خرابش دل به دل واگیر داره تهران بی تو درد دامنگیر داره باتو دلم جنگل به جنگل راه می خواد رفتن کنار برکه های ماه میخواد تو باشیو عطر تمشک و پونه باشه بارون دلش درگیر یک بابونه باشه تو باشیو طوفان موهای سیاهت تو باشیو عطر خوش چای به راهت عطر گلای جنگلی رومیز باشه توباشی و آرامشی که نیست باشه تو باشیو عطر تمشک و پونه باشه بارون دلش درگیر یک بابونه باشه خسته م از این آواز حُضن آلود تهران انگار تنیده غم به تار و پود تهران حال خرابش دل به دل واگیر داره تهران بی تو درد دامنگیر داره