الهی به مستان
الهی به مستان جام شهود
به عقل آفرینان
به عقل آفرینان بزم سجود
به آنان که بی باده مست آمدند
ننوشیده می می پرست آمدند
دلم مجمر آتش تور کن
گلم ساغر آب انگور کن
به ساغر کشان شراب ازل
به میخوارگان می لم یزر
به عشقی که شد از ازل آشکار
به حسنی که شد عشق را پرده دار
دلم مجمر آتش تور کن
گلم ساغر آب انگور کن
در این حال مستی صفا کردم
تو را ای خدا من صدا کردم
از این روزگاری که من دیده ام
چه شبها خدایا خدا کردم
نهادم سر سجده بر خاکت
به درگاهت امشب دعا کردم
شرار عمر فانیم من
طلوع جاودان تویی تو
نشان ناتوانیم من
توان بی نشان تویی تو
تو شور عشقم داده ای
مرا تو رسوا کرده ای
به کوی اهل دل مرا
تو مست و شیدا کرده ای
کجا روم که چاره ساز ای خدا تویی
نیاز هر چه بی نیاز ای خدا تویی
