Toksyny

Za wszystko, co połączone na zawsze, w strachu przed zatrutym światem

Odbieram we mnie obawę (Obyś nie musiał jej poznać)

Nosimy w sobie otwarcie przeczucie, że kiedy spadnę

Odnajdę drugie dno na dnie

Ile muszę dać, tyle nie mam dziś, nonstop odkopuję po trochę win

Rosną cały czas wymagania, by nie wychodził plan, żebym sam nosił mniejszy krzyż

Nie poczuję szybko się wolny, póki nie pokonam w sobie toksyn

To przez wygórowane normy, obiecałem trucht, ale czeka nowy pościg

Ze sobą ciągle mam pogoń, hej, podporą dla mnie, jak słowo jest

Grobową ciszą przez życie przejść

Chyba nie uda się już nigdy, odkąd sam nie potrafię odpocząć

Zawsze na maksa i pod prąd, nawet, jak farsa i matłoch

To, co było złe było też moją bronią

Za dobry na zło, zabierz mnie w przestrzeń daleko stąd w rozmazane tło

Za młody w nas głos, ostatni refren wykona blok

Niech usłyszą, kiedy woła, choć to niemy krzyk

Nie możemy więcej oddać zmarnowanej krwi

Choćby była droga prostsza

Obyś nie musiał jej poznać

Masz ostatnią chwilę, by zranić, za parę sekund będę nieśmiertelny

Wszystko przez prev'ki, jak głosy, mówiące nam o samotności — to już tylko szepty

Grind'owałem to latami, a plony układam warstwami, nic nie wiesz o presji

Na wypadek gdybym zapomniał uwiecznić, że ta droga za mną to tak samo droga ucieczki

Zatruty wzrok, niczym rentgen — przebija splot, potem serce

Zaplanowałem ucieczkę, w tym mieście wszędzie czuć poliester

Powietrze wypala we mnie, wnętrze, jak ciężki detergent

Przez to poczujemy chemię wreszcie, jak już odnajdziesz mnie we mgle

Za dobry na zło, zabierz mnie w przestrzeń daleko stąd w rozmazane tło

Za młody w nas głos, ostatni refren wykona blok

Niech usłyszą, kiedy woła, choć to niemy krzyk

Nie możemy więcej oddać zmarnowanej krwi

Choćby była droga prostsza

Obyś nie musiał jej poznać

Za wszystko, co połączone na zawsze, w strachu przed zatrutym światem

Odbieram we mnie obawę

Nosimy w sobie otwarcie przeczucie, że kiedy spadnę

Odnajdę drugie dno na dnie