Tramwaje i gwiazdy

Znowu udajesz, że śpisz

Próbuję poskładać syf

Zanim cała tym przesiąkniesz

Palę przy oknie

Dym jak twoje sny

Miało lepiej być

Gdy rzucałem tym

Jest odwrotnie

Normalność to problem dla nas

Nie wytłumaczył nam nigdy jej nikt

Te szkoły, które mi kończyć kazałaś

Nauczyły mnie, że nie umiem nic

Przykładam twarz do drzwi

Najbliżej ciebie jak tylko się da

Nie umiem inaczej już dziś

Nasz mały pokrzywiony świat

Zbyt dużo uciekło nam lat

Stoimy tak zupełnie niepotrzebnie

W tym mieście, pośród gwiazd

Nie ma tramwaju, za którym nikt nie biegnie

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij

Dym chłodno drapie nam gardła

Jakby spowalniał rozwój implozji

Jedyne co pada przede mną

To ostatnia szansa

Skończ nas skańczać, odpocznij

Tyle lat udawałem, że umiem

A w sumie nie zrozumiałem poza sobą nic

Wstyd, schowałem go głęboko w dumie

We własnej erze, kurwa przyszło nam żyć

Znowu palę przy oknie

Ty w łóżku udajesz, że śpisz

Nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek mnie dotkniesz

Tak samo jak nie wiem

Czy zostać czy iść

Mieliśmy lepsze dni

Dłuższe noce

I miało tak zostać na zawsze

Nie ma gwiazd, w które ktoś by nie wierzył

Szczególnie nad tym miastem

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz, że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij