Motyle

Patrzę stąd na to, w co wierzyłem

Co wskazywało drogę, co dawało nam siłę

Każdą z historii, jaką byłem przez ułamki lat

Słowami modlitwy, gdy wokół się kończył świat

Widzę stąd każdą ciężką chwilę

Wszystko, co w niej cię zabijało

Co tak pięknie spierdoliłem

Półki, które opróżniłem, zanim wstawał brzask

Tyle chciało się od życia gdy nie miało

Mówią przeze mnie ściany bloków

Niepokój każdego naszego dnia

Tyle lat duszącego tłoku

Co zabiera spokój i urywa czas

Zamykam oczy, gdy czuję wiatr mocny

Tak bardzo, że ciężko wam wstać

Obok nas razem z waszym szeptem

Po tym, co piękne ginie słuch i ślad

Mam parę lat nocy bez snu

Parę lat chwil, gdy brakuje tchu

Kiedy rano w twarz pluje Bóg

Gdy nie ma już siły i brakuje snu

Byłem tu, zanim było pięknie

I pewnie zostanę, gdy całość jebnie

Nie wierzę w co widzisz przed sobą

Gdy jesteś obok

I nie wiem co widzisz we mnie

Sięgnę nieba tylko raz

Zanim spłonie znowu

Kolejne z naszych miast

Kiedy zwalnia ogół

I wciąż nie rozumiem jak to dźwigam

Na ślepo każdy oddech chwytam

Od tylu krótkich lat

Ledwo znając powód

Słyszę jak spadają motyle

Jak przygniata pas do ziemi cały czarno-brudny ład

Zmienił nas blask, co zmienia się co chwilę

Wyciągam ręce przed siebie tylko po to, żeby brać

Pamiętam o nas tylko tyle (tylko tyle)

Całą nienawiść i miłość, i to coś między wdechami

Chylę czoła przed tym wszystkim, co zniszczyłem

Nie łącząc świata, łącznie

Krzyczy przeze mnie każda chwila

Każdy moment, gdy życie nas mija

Kiedy mocno czuję, że to czego brakuje

To my sami, wiara i siła

Nie wiem na ilu milach zapisanych słów

Upchnął mnie trud, na ilu wkurwienie

Mam w rękach kamienie, a na ustach brud

W twoich oczach znów niosę zwątpienie

Gdy proszę to oddaj mi ból

Zrzucę go z ciebie i rozerwę na pół

Jak wszystko, co zabrał nam tłum

Wszystko w co kiedyś wierzyliśmy tu

Stoję obok, dopóki jest ciemno

Dopóki nie masz czegoś na pewno

I nie wiem jak będzie za moment

Czy to już nie koniec

Nie wiem, czemu jesteś ze mną

Sięgnę nieba tylko raz

Zanim spłonie znowu

Kolejne z naszych miast

Kiedy zwalnia ogół

I wciąż nie rozumiem jak to dźwigam

Na ślepo każdy oddech chwytam

Od tylu krótkich lat

Ledwo znając powód

Sięgnę nieba tylko raz

Zanim spłonie znowu

Kolejne z naszych miast

Kiedy zwalnia ogół

I wciąż nie rozumiem jak to dźwigam

Na ślepo każdy oddech chwytam

Od tylu krótkich lat

Ledwo znając powód