Μάτια βουρκωμένα και στο βλέμμα μοναξιά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ
Χείλη ματωμένα, δαγκωμένα, δυνατά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ.
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυό.
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ.
