Σου άρεσαν είπες οι στίχοι μου
Κι άνοιξα όσο πήγαινε το βήμα
Να φτάσουμε μαζί στο τέρμα
Τάχατες τυχαία
Σου άρεσαν έλεγες οι στίχοι
Και τα βράδια σιδέρωνα
Το ίδιο τσαλακωμένο όνειρο
Πως μάκραινα λέει σαράντα οργιές
μα το μυαλό ούτε πόντο
Σου άρεσαν έλεγες
Κι έβλεπα στην οθόνη του μυαλού μου - ξέρω κλεμμένο
Πως βγάζω το κεφάλι απ' το παράθυρο του τρένου
Και τρώω στα μούτρα
Την μαύρη ανάσα της παλιάς ατμομηχανής
Όπως εκείνο το φιλί σου
Που δεν μπορώ να θυμηθώ
Ούτε και να ξεχάσω
Σου άρεσα
Κι έβαζα πλώρη για τον τοίχο
Σαν να 'τανε διάδρομος
Αυτό δικό μου, δικά μου και τα σπασμένα μούτρα
Δεν είσαι εδώ
Κι ούτε που ξέρω αν όλα τούτα τα φαντάστηκα
