Geryeh Dar Ragbar

یاد یاران کن دردی درمان کن شهزاده عشق سر تا پا ایثار از آتش گذشت به خاطر بسپار یاد یاران کن دردی درمان کن تیشه فرهاد دلی دریاوار ابزار عشقه، به خاطر بسپار چک چک نورو از سقف بازار دیروز دورو به خاطر بسپار یاد یاران کن دردی درمان کن شمعی روشن کن پای هر دیوار سایه هامونو به خاطر بسپار بودن یعنی عشق، غربت یعنی درد ای درد کهنه، از غربت برگرد شکل گریه نیست گریه زیر آب گریه در رگبار آوازم در باد از صدا افتاد، به خاطر بسپار یاد یاران کن دردی درمان کن ای تو از جنس گل ابریشم نام تو یعنی تکرار شبنم تا دریا دریاست رودی جاری باش تا عاشق تنهاست شعری کاری باش یاد یاران کن دردی درمان کن دستامو بگیر، ای خوب نایاب بگو از مهتاب، از فتح آفتاب بی تو می ترسم وقت سرودن با تو گل میده شهامت من شعری ناگفته بر لب شکفته از خواب بیدار شو همیشه خفته تنهایی من شب بی مهتاب تویی حریف وهم این مرداب دستامو بگیر، ای خوب نایاب بگو از آفتاب، از فتح مرداب