Utopia

Nuk do të doja, që kohën sot ta ktheja pas Në triumfet plot me vrer Të ktheja mallin e dhimbjes që më lanë ato E të ecja si atëherë Jo, Jo, nuk do të shkoj as do të pres Për fatet që dikur u ndanë Jo, Jo, nuk do të pres më sa të vdes Për ëndrrat qe dikur u vranë Nuk më merr malli, jo për triumfet me lavdi As për mundimet që më dhanë Në humbjen time, në humbjen që më dha liri U ndanë fatet, ëndrrat janë!!! Jo, Jo, nuk do të shkoj as do të pres Për fatet që dikur u ndanë Jo, Jo, nuk do të pres më sa të vdes Për ëndrrat që dikur u vranë Jo, Jo, nuk do të shkoj as do të pres Për fatet që dikur u ndanë Jo, Jo, nuk do të pres më sa të vdes Për ëndrrat që dikur u vranë