Die branders van die hart is blind.
Dit slaan jou om voor jy jou voete vind.
Ons is kinders, wat teen die liefdes-see baklei.
Die son gee sy lig verniet, hy't ons skadu's, deur sy siel gegiet.
En ek sien jou daar, waar die son se traan verdwyn.
Ooooh!
En ek bly, want jy hou jou woorde vir my.
En al reën die lewe swart, sal ek jou kry.
Die dowwe spore van jou hart kom terug na my toe.
Ek ken jou naam.
En ek hoor jou in die middel van 'n ou onthou se fluister teen die wind.
Die dowwe spore ken die rigting.
En elke tree wat my liefde gee maak jou voetspore heel.
Die kamers van die hart is klein.
In 'n oomblik, kan die deur verdwyn.
Ons is swerwers, wat na nuwe sleutels soek.
Nog nooit is daar iets gevra, sonder iemand, wat die las kan dra.
Daar is altyd nuwe woorde om te hoor.
Ooooh!
Waar ons staan, gooi ons drome vas teen die maan.
Waar jou hart se spore lê, sal ek gaan.
Die dowwe spore van jou hart kom terug na my toe.
Ek ken jou naam.
En ek hoor jou in die middel van 'n ou onthou se fluister teen die wind.
Die dowwe spore ken die rigting.
En elke tree wat my liefde gee maak jou voetspore heel.
Ooooh!
En ek bly, want jy hou jou woorde vir my.
En al reën die lewe swart, sal ek jou kry.
Die dowwe spore van jou hart kom terug na my toe.
Ek ken jou naam.
En ek hoor jou in die middel van 'n ou onthou se fluister teen die wind.
Die dowwe spore ken die rigting.
En elke tree wat my liefde gee maak jou voetspore heel.
Voetspore heel.
