In Die Huis Waar Stilte Woon

En hyt gewoon op n plaas duskant senekal Dit was n veë plaas met 'n mooi opstal En dis moeilik om te glo, Dis die huis waar stilte woon. En die kamers se ruit Is steeds gebreek Daar waar n kant gordyn sy tong uitsteek Die skerwe nog op die plankvloer le, In die huis waar stilte woon. Sy was sy vrou, sy vriend, sy lover En hyt haar lief soos geen ander, O en sy was die ma wat sy kinders moes dra, Sy was sy vrou, sy vriend, en sy lover En die reuk van brood hang nie meer daar Dis net sy stoppelbaard wat na die kiekies staar Om te sien of haar glimlag nog die selfde lyk Maar dis asof sy deur hom na die donker kyk Hy se my baby ek trap n bloedspoor tot hier voor ons agterdeur En voor ons God se altaar-skaaf ek nou, my kniee deur. Sy was sy vrou, sy vriend, sy lover En hyt haar lief soos geen ander, O en sy was die ma wat sy kinders moes dra, Sy was sy vrou, sy vriend, en sy lover En hy het haar gekry op die plaas se stoep Haar arms en haar bene was vol bloed Hyt haar vas gedruk en nog asem in haar lyf gesoek. En hy strooi haar as in n bloedrivier (?) spoel tot op strande ver van hier Sodat haar siel kan woon in n sandkasteel En die kinders heel dag hul ma kan speel. En laat wilde rose deur sy geraamtes rank 'N Blom in die oggend mis Sodat vlinders vlugtig sitplek vind Op die plekke waar hy stukkend is! O en sy was die ma wat sy kinders moes dra, Sy was sy vrou, sy vriend, en sy lover