Zolf

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم ناز بنیاد نکن تا نکنی بنیادم شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه شور شیرین منما تا نکنی فرهادم می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر سرمکش تا نکشد سر به فلک فریادم زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم طرّه را تاب مده تا ندهی بر بادم رخ برافروز که فارغ کنی برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم یار بیگانه مشو یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم زلف را حلقه مکن زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم تا نکنی در بندم تا ندهی بر بادم بر بادم، بر بادم زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم